De Duitse stad Ulm is met haar 119.218 inwoners misschien geen hele grote stad, maar wel een bijzondere. De stad ligt aan de rivier de Donau. Ulm staat vooral bekend om de gotische Munsterkerk. Deze kerk heeft de hoogste kerktoren ter wereld, deze toren is namelijk 161,5 meter hoog. Verder is de stad Ulm de plaats waar Albert Einstein in 1879 geboren werd. Ulm leed grote schade in de tweede wereldoorlog, waardoor een groot deel van de gebouwen pas na de oorlog is gebouwd of gerenoveerd. De Munsterkerk bleef echter wel gespaard. Ga je bijvoorbeeld op wintersport naar Oostenrijk of Zwitserland? Overweeg dan eens te overnachten in Hotel Ulm!
Wat te doen in Ulm?
De Munsterkerk is niet alleen een bijzonder gebouw, het panoramadek biedt ook nog eens het beste uitzicht dat je over de stad kunt hebben. Dus of je nou veel of weinig tijd hebt, dat uitzicht is zeker de moeite waard. In de kerk wordt een collectie van waardevolle voorwerpen uit de 15e eeuw tentoongesteld. Het Fishersviertel in Ulm neemt je tientallen jaren terug de tijd in. Vroeger was dit het deel waar de vissers woonden, de wijk grenst aan de Blau. Veel gebouwen zijn bewaard gebleven en nu is het een leuke hotspot om wat te gaan eten, gewoon rond te wandelen of om te kijken wat de kleine boetiekjes te bieden hebben.
Overnachten in Hotel Ulm
Vanaf zo’n €40 per nacht kun je overnachten in een hotel in Ulm. Hierin heb je dan ook nog specifieke gezinsvriendelijke opties, waar je dus ook met kinderen goed terecht kan. Van B&B’s in historische gebouwen of luxere hotelketens, in Ulm heb je genoeg te kiezen. Doordat Ulm op een kruising van twee grote snelwegen ligt kun je er perfect terecht voor een tussenstop wanneer je door Duitsland rijdt. Door de ligging is hier op gebied van het hotelaanbod rekening mee gehouden waardoor er ook genoeg snelweghotels zijn, ideaal dus voor een autovakantie.
Schitterende stad Ulm
Hotel in Ulm boeken
Of je nou een korte of langere tussenstop wil boeken, Tussenstop.com helpt je hierbij. Vul in hoe lang je wil blijven, met hoeveel mensen je komt en wanneer je er bent. Met die informatie gaat Tussenstop.com op zoek naar jouw ideale verblijf, en vervolgens kun jij gaan boeken!
Overnachten in Hotel Dijon? Als je aan het woord Dijon denkt is mosterd wellicht het eerste wat in je op komt. Zo raar is dat niet want mosterd is waar deze oost Franse stad om bekend staat. Echter heeft deze stad nog veel meer te bieden dan alleen saus. Denk aan overblijfselen van het Romeinse rijk, waar Dijon onderdeel van was. En misschien komen al je dromen uit wanneer je met je linkerhand over de uil bij de Notre-Dame wrijft! De legende is namelijk dat dit geluk brengt. De stad ligt langs de Route du Soleil dus het is ook nog eens een ideale locatie voor een tussenstop.
De meeste bezienswaardigheden in Dijon vind je aan de Rua de la Liberté. Je kunt je dag dan beginnen op het plein Place de la Liberation. Hier vind je een groot deel van de geschiedenis van Dijon. Denk aan het Palais des Ducs de Bourgogne dat afstemt uit de veertiende eeuw. In dit paleis vind je het stadshuis van Dijon en Musée des Beaux-arts de Dijon. Overdag en in de zomer kun je verfrissing vinden bij de fontein die bij het gebouw hoort. ‘s Avonds wanneer je op een terras zit te genieten van een drankje heb je uitzicht op de gebouwen en de fontein die worden verlicht. Voor een echte impressie van Dijon kun je de stad niet verlaten zonder de markt Les Halles te bezoeken. Deze markt vind je in het midden van het centrum en je kunt er terecht voor echte Franse kazen, manden, sieraden etc.
Overnachten in een hotel Dijon
Hotel Dijon: relaxen bij een hotel met zwembad
Ook in Dijon kun je verblijven waar je wil. Hotels, B&B’s, motels, AirBnb’s, je hebt het er allemaal. Echter heeft Dijon ook iets wat je niet heel vaak tegen komt: Odalys City Les Cordeliers. Een bijzonder aparthotel in hartje Dijon. Het bijzondere aan dit aparthotel is het feit dat het gebouw vroeger een klooster was. Het is dus niet een alledaags hotel Dijon zoals je vaker tegen komt. Uiteraard is het ook mogelijk om voor een simpele accommodatie te gaan. Hierbij kan je het zo duur maken als je zelf wil. Tweepersoonskamers zijn bijvoorbeeld te boeken vanaf zo’n €40 per nacht.
Overnachting hotel Dijon boeken Of je nou in het Odalys City Les Cordeliers wil verblijven of toch gewoon voor een wat algemener hotel wil gaan, beiden opties zijn natuurlijk te boeken via Tussenstop.com
Geen Frankrijk zonder wijn en geen wijn zonder Frankrijk. Per jaar produceert het land een kleine 50 miljoen hectoliter van deze drank. 2017 was overigens een bijzonder slecht jaar met slechts 35,6 miljoen hectoliter. Dit werd mede veroorzaakt door vorst in het voorjaar en een aanhoudende droogte in de zomer. Lees meer over wijn kopen langs de snelweg.
France
Rood, wit en rosé zijn woorden en wijnen die we vaak in de mond nemen. We noemen streken als het Rhônedal, de Bourgogne, de Provence en natuurlijk de omgeving van Bordeaux. Er is nog zoveel meer. Wanneer je op de autoroute du soleil in de richting van het zuiden rijdt zie je na Lyon de wijngaarden langs de Rhône. Boven Lyon, in de buurt van Dijon, staan grote namen op borden langs de snelweg. Nuits Saint-Georges, Mâcon, Gevrey Chambertin: illustere wijnen.
Sortie 17a
Sortie 16
Maar je hoeft niet zo ver te rijden om de wijnen te proeven of te kopen. De autoroute A22 is slechts 11 kilometer lang en begint bij de grens met België, na Kortrijk en Moeskroen. De wegwerkzaamheden aan de grens die lange tijd hebben geduurd zijn nu afgerond, en je rijdt zo Frankrijk in. Na amper een kilometer wijst afrit 17a je de weg naar het Centre commercial van Roncq (vanuit Lille is het afslag 16). Naast andere winkelcentra als het nieuwe Promenade de Flandre en een immens grote Decathlon, staat hier de shopping mall Auchan. Van heinde en verre komen mensen er hun wijn kopen.
De voorkant van Auchan
Een zij-ingang
Auchan is een grande surface, een supermarkt dus. Met meer dan 70 kassa’s mag deze winkel zich groot noemen. En Auchan in Roncq heeft een formidabele wijnafdeling. Duizenden en duizenden flessen van allerlei soorten wijn liggen hier in de schappen terwijl er altijd weer bijzonder interessante aanbiedingen zijn. Voor de fijnproevers is er ook een kleinere afdeling met wat exclusieve wijnen. Voor degene die niet echt een kenner is maar toch lekkere en betaalbare wijnen mee wil nemen, is er de Sélection Auchan. De flessen zijn herkenbaar aan een kartonnen label rondom de hals. Het is moeilijk om je voor te stellen dat er zo’n hoeveelheid aan verschillende soorten wijn in één supermarkt staan. Totdat je het ziet.
De rode wijnen
Er staat zo veel dat je ook veel mee zou willen nemen. Indien het voor eigen gebruik is, hoeft er per persoon voor een hoeveelheid tot 90 liter wijn (waarvan maximaal 60 liter mousserende wijn) geen accijns betaald te worden. Hiernaast mag er ook nog 110 liter bier én 20 liter likeurwijn én 10 liter sterke drank worden ingevoerd. Gelet op het feit dat de meeste wijnflessen een inhoud van 75 cl hebben, kun je al snel 20 dozen wijn per persoon in de auto meenemen. Voor eigen gebruik dan.
De exclusieve wijnen
Alleen al voor de wijn is de rit lonend. De keuze en de prijs van de wijnen is aantrekkelijk, aanlokkelijk zelfs. Vanuit Utrecht is het maar 240 kilometer rijden. Het is hiernaast een mooie tussenstop na een verblijf in Parijs of na een bezoek aan het nabijgelegen Lille.
Restaurant 3 Brasseurs
In het winkelcentrum zijn nog meer boutiques en een aantal eetgelegenheden, waaronder de 3 Brasseurs, met een prima kaart en een gezellig interieur. Nederlands of Vlaams wordt er niet gesproken door de medewerkers van het winkelcentrum, maar overal staan wel borden met de tekst ‘Bienvenue – Welkom’, voor zowel de Franse als de Vlaamse gasten. En die laatstgenoemden komen voornamelijk voor al die wijn langs de snelweg.
Op zoek naar mooie autovakantie route tip? Van Parijs naar Lyon en van Lyon naar Marseille slingeren de autoroutes A6 en A7 maar liefst 767 kilometer lang naar het zuiden van Frankrijk. Steden, wijngaarden en rivieren gaan aan je voorbij. Deze snelweg die even een onderbreking vindt in de stad Lyon, wordt de autoroute du soleil genoemd. Eigenlijk is het ook de autoroute de la mer. De tolweg leidt namelijk niet alleen naar de zon maar ook naar de Middellandse Zee.
Mare Nostrum
Deze zee werd door de Romeinen liefkozend de Mare Nostrum genoemd (onze zee) terwijl de Fransen haar de naam Grande Bleue geven (grote blauwe). Op slechts een kilometer afstand van deze grote blauwe zee eindigt de autoroute du soleil.
Na Lyon begint de A7 en terwijl je langs de Rhône rijdt voel je aan alles dat je in de buurt komt van het zuiden. De temperatuur wordt hoger, het ruikt anders en het landschap gaat van heuvelachtig over op lage bergen in vele kleuren. Ook verschijnen er cipressen en lavendel langs de snelweg. Het bewijs dat je de weg naar de zon aan het nemen bent wordt geleverd door het kunstwerk La Porte du Soleil, nabij de afslag Savasse. Een paar treden, een ronde opening, en daarachter staat de zon! Iets verder nog ligt Montélimar waar de beste noga van Frankrijk wordt vervaardigd. De winkel van het Autogrill-restaurant op de rustplaats heeft beslist de ruimste keuze in heel Frankrijk.
Forteresse de Mornas
Nog iets verder naar het zuiden ligt dan bovenop de steile kliffen aan de linkerkant het fort van Mornas dat uit de 11e eeuw stamt en is opgetrokken in hetzelfde gesteente als het dorpje dat beneden ligt. Heraldische vlaggen wapperen in de zwoele wind terwijl de autoroute verder leidt naar de Middellandse zee: nog maar 125 kilometer te gaan!
Af en toe verschijnt de blauwe massa in de verte op het moment dat je een hoogte bereikt. De zonnestralen zorgen dan voor een zilveren of gouden weerspiegeling op de azuurblauwe oppervlakte. In de zomer geven de cigales op de parkeerplaatsen een oorverdovend concert, als een warm welkom voor de vakantie. Iedere tussenstop langs deze autoroute du soleil heeft wel wat te bieden.
Eindpunt: Snorkelen en duiken in de Middellandse zee bij Marseille
Barracuda’s
De tussenstop die echter wel eens wordt overgeslagen is die van de Grande Bleue. Flaneren langs het water of genieten van het strand doen we allemaal wel, maar in en onder die grote blauwe is nog zoveel meer te zien. Het water is helder en rijk aan leven. Op een klein stukje uit de kust zwemmen ongevaarlijke barracuda’s in scholen van honderden tegelijk op een paar meter diepte onder de oppervlakte. Ze zijn zilver van kleur en zwemmen met elkaar tegen de stroming in. Bruine tandbaarzen, groot en nieuwsgierig, zijn terug van weggeweest. Ze waren vrijwel uitgestorven maar gedijen weer volop langs de kust. Oranje vlaggenbaarsjes zijn de oudste inwoners van deze zee en bewegen met duizenden door het water heen.
Zij aan zij met een bruine tandbaars
Snorkelen, duiken … de Middellandse zee leent zich er bij uitstek voor. Alleen moet je met de duikbril wel in de buurt van rotsen op zoek gaan naar al die onderwaterbewoners. Op zandvlaktes zonder begroeiing zul je weinig ontdekken. Maar het snorkelen wordt al snel beloond met rode of oranje zeesterren, met girelles die brutaal om je heen dartelen en scholen goudgestreepte zeebrasems die zich voeden met het neptunusgras op de bodem. Deze planten zorgen voor zuurstof in de zee. Zeker in de zomermaanden is het water warm genoeg, ook al kan de mistral uit het Rhônedal wel eens voor wat afkoeling zorgen. In de winter daalt de watertemperatuur niet onder de 14 graden.
Autoroute du soleil of autoroute de la mer: zowel de reis als de eindbestemming vormen een beleving. De kunst is om er de tijd voor te nemen en ook eens onder te duiken.
Enthousiast over deze autovakantie route tip? Plan je autovakantie en tussenstop overnachtingen direct:
Veertig jaar geleden verongelukte het muziekidool Claude François. In de jaren 60 en 70 stond hij voortdurend bovenaan de Franse hitlijsten en zijn muziek kreeg zelfs wereldfaam nadat hij het nummer ‘Comme d’habitude’ schreef. Dit lied kreeg later planetaire roem onder de titel ‘My way’. Aan het einde van zijn carrière lanceerde Claude François, die nog steeds vaak liefkozend Cloclo wordt genoemd, de discomuziek. Jong en oud worden vandaag de dag nog tot de dansvloer aangetrokken wanneer zijn discohits van toen uit de luidsprekers klinken.
Frankrijks superster (c) Club Claude François Mallemoisson
Op 11 maart 1978 verongelukte Cloclo op 39-jarige leeftijd. Hij werd geëlektrocuteerd in de badkamer van zijn appartement in Parijs. 67 miljoen platen verder en 150 biografieën later is hij nog steeds de artiest die de muziekscene uit zijn tijd heeft gedomineerd en gemarkeerd. Zijn nummers worden nog immer gecoverd en zijn dood geldt voor veel Fransen als hét evenement uit dat jaar 1978.
Park bij de molen
Claude François bezat een buitenverblijf net ten zuiden van Parijs. Het was een oude middeleeuwse watermolen omgeven door een mooi park die hij vanaf 1964 helemaal liet verbouwen. In deze kleine oase van geluk bracht hij zijn weekenden door. Het dorpje Dannemois waar deze zich bevindt had hij onder andere uitgekozen omdat het dicht bij Parijs én dicht bij de snelweg lag. De afrit bevindt zich namelijk net voor de tolpoort van de A6, afrit 13 Milly-la-Forêt. Dat was slechts 55 kilometer rijden vanaf zijn appartement in de hoofdstad.
Eén van de salons (c) Moulin de Dannemois
Het was hier, aan de rand van het buitenzwembad, dat hij in 1967 dat wereldberoemde ‘Comme d’habitude’ schreef. 2.000 artiesten waaronder Frank Sinatra namen het lied na hem op, in allerlei talen en versies. Het was ook hier dat hij af en toe kon genieten van een moment van rust en van privacy, dat hij heel even kon ontsnappen aan de roem en de hordes fans die hem overal achtervolgden. De residentie had echter 17 gastenkamers die in de weekenden vaak gevuld waren met vrienden uit de showbusiness. Heel veel rust gunde de artiest zich uiteindelijk niet.
Zwembad en molen
Na zijn dood werd de zanger begraven in het dorpje. De molen bleef nog enige tijd bewoond door zijn moeder maar daarna raakte het domein beetje bij beetje in verval. In de jaren 90 uiteindelijk werd het landgoed opgekocht door een echtpaar, fans van Claude François, en die besloten om de molen en de tuinen in oude glorie te herstellen. De molen werd gerestaureerd, oorspronkelijke meubels werden teruggekocht of uit de opslag van de familie gehaald, en na verloop van tijd kreeg de Moulin de Dannemois zijn oorspronkelijke grandeur en splendeur terug. Het was alsof Cloclo even afwezig was en ieder moment kon verschijnen.
Graf van de zanger
Vandaag is de watermolen open voor het publiek. Niet minder dan 400 bezoekers komen iedere week een kijkje nemen in het huis van de superster. Zijn slaapkamer is nog net als toen, in zijn badkamer staan zijn toiletartikelen uitgestald en de verschillende woonkamers zijn precies zoals hij ze heeft achtergelaten. Een klein museum toont kostuums en voorwerpen die hem hebben toebehoord. In het hoofdgebouw is nu ook een restaurant ondergebracht met een groot podium waarop regelmatig shows worden georganiseerd met een lookalike. Deze zijn al maanden tevoren uitverkocht. De Cloclomania, zoals deze wordt genoemd in Frankrijk, is nog lang niet ten einde. Claude François liep qua muziek zo voor op zijn tijd, dat de tijd hem nog steeds niet heeft ingehaald.
Ingang van de molen
Op slechts 4 kilometer van de snelweg af, aan het einde van een weg die tussen de velden voert, ligt het dorp Dannemois. Daar ligt de kans om een intiem kijkje te nemen in het leven van Claude François, Frankrijks superster.
De 170 kilometer lange autoroute A84 van Caen naar Rennes werd in 2003 geopend. Het gebruik van deze snelweg kost geen tolgeld omdat er geen goede gratis alternatieven langs deze route liggen. De A84 is de grote weg die van Normandië naar Bretagne leidt.
Nog net in Normandië, vlak voordat je Bretagne binnenrijdt, kondigen de bruine borden langs de weg de Mont Saint-Michel aan. Daarop staat de tekening van een rotseiland in de zee met bovenop een markante kerktoren. En dat is ook precies wat deze grote Normandische granietsteen voorstelt.
Mont Saint-Michel in volle glorie
Het kleine eilandje met een omtrek van maar 960 meter en een hoogte van 92 meter ligt in het deel van de Atlantische Oceaan dat de Manche heet, heel dicht tegen de Franse kust aan. Soms is het een eiland en dan weer trekt het water zich terug waardoor er rondom de rots uitgestrekte zandvlaktes ontstaan. Het getijverschil is hier enorm: 13 meter. Het eiland staat vaak droog maar bij springvloed wordt het helemaal omgeven door de zee.
De Mont langs het water
Dit stukje rots staat op nummer 3 van de toeristische bestemmingen in Frankrijk. Jaarlijks komen er 2,5 miljoen bezoekers en dat terwijl de Mont Saint-Michel maar 42 inwoners telt. Het is bewoond sinds het jaar 709, toen er eerst een soort kapel verscheen die door de eeuwen heen uitgroeide tot een grote abdij. Deze bepaalt nog steeds het beeld van het dorpje. De abdij werd door de tijd voornamelijk bewoond door Benedictijnse monniken en tegenwoordig huizen er de Monastieke Gemeenschappen van Jeruzalem, een vrij jonge orde.
Hoog op de rotsen
In 1879 werd het eilandje met de kust verbonden middels een dijk. Met de jaren werd deze dijk er de oorzaak van dat het water tussen eiland en vasteland beetje bij beetje dichtslibde. In 2015 werd de verzanding tegengegaan door de dijk af te breken en te vervangen door een brug. Vroeger nog kon je op bepaalde momenten de auto in de buurt van deze rots parkeren. Wanneer je auto dan te lang bleef staan liep je het risico dat hij verzwolgen werd door de opkomende vloed. Tegenwoordig ligt de parkeerplaats wat verder van de zee vandaan en word je met shuttles van en naar de Mont gebracht.
Ingang van de abdijkerk
Smalle en eeuwenoude straatjes
De Mont Saint-Michel bezoek je dus al wandelend. Smalle straatjes leiden je naar boven, langs kloostergebouwen en kapellen terwijl de gotiek er vanaf straalt. De hoge verdedigingswallen maken indruk en de abdijtuinen bieden wat rust. Binnen kijken, buiten kijken, het is allemaal mogelijk. Van bovenaf heb je een prachtig uitzicht over de zee of over grote en tijdelijke zandvlaktes.
De abdijtuin
Gastronomie is ook ‘au rendez-vous’ zoals men het in Frankrijk zegt. De meest bekende herberg om te eten of zelfs te overnachten is La Mère Poulard, in het hart van het kleine dorp. Het restaurant opende aan het eind van de 19e eeuw en het meest bekende gerecht is sindsdien de omelet waarvan het recept angstvallig geheim wordt gehouden. De omelet kreeg zelfs wereldfaam.
La Mère Poulard aan de Hoofdstraat
Wanneer je over de A84 rijdt heb je de keuze tussen met een snelheid van 130 kilometer per uur doorrijden of toch de afslag nemen en even, heel even, een paar uurtjes maar, die granieten rots beklimmen om dit wonder te ontdekken dat werd gecreëerd door zowel de natuur als de mens.
Vanuit de hoogte
Overnachten dichtbij Mont Saint-Michel of onderweg ernaar toe?
Via Tussenstop.com kan je eenvoudig een hotel, b&b of camping boeken. Wees er snel bij want het is razend populair.
De 225 kilometer lange autoroute A13 die van Parijs naar Normandië loopt, stopt bij Caen. Het is de oudste autoroute van Frankrijk en dit stuk weg werd door de Duitsers aangelegd tijdens de tweede wereldoorlog. Bij Caen stopt Frankrijk echter niet. De A84 leidt naar Bretagne en de Mont Saint-Michel, terwijl de N13 naar Cherbourg gaat. Deze “nationale treize” heeft qua snelheid op sommige plekken wel iets weg van de autoroute, omdat je er plaatselijk wel 110 km/h mag rijden. De N13 is echter een weg die je niet al te snel af moet leggen. Hier, tussen Caen en Cherbourg zit je midden in het gebied van D-day. Op de stranden langs deze weg landden op 6 juni 1944 de geallieerden.
Bijna 75 jaar na dato vertonen sommige stranden nog steeds sporen van de grote invasie. Het zeewater is stil, groen van kleur, en de zachte golven werpen losgeraakt zeewier op het zand. De warme zon straalt bij Omaha Beach op tienduizenden hagelwitte kruizen die perfect uitgelijnd staan op keurig gemaaide groene grasvelden langs de zee. Ook op deze erevelden is het doodstil. Duitse kanonnen staan nog steeds in stelling, dreigend vanuit hun bunkers, maar zijn sinds D-Day onschadelijk. Onder water rusten wrakken van schepen en vliegtuigen. Ook ligt er nog steeds niet ontplofte munitie op de bodem van de zee. Zelfs nu nog.
Duitse bunker en kanon bij Longues
De Duitse AtlantikWall van bijna 4.000 kilometer lang liep van Noorwegen tot het zuiden van Frankrijk. Deze verdedigingslinie was door Hitler bedacht om tijdens de tweede wereldoorlog een geallieerde invasie vanuit het westen tegen te houden. De held van het verslagen Afrika Korps, woestijnvos en veldmaarschalk Erwin Rommel, kreeg de leiding over deze linie, maar het mocht niet baten. In juni 1944 braken de geallieerde troepen door tijdens Operatie Overlord en overrompelden de Duitse Wehrmacht. De stranden met als codenamen Omaha Beach en Utah Beach staan vandaag de dag nog symbool voor deze enorme invasiemacht. Met name op Omaha werden door de Amerikanen veel verliezen geleden: ruim 2.000 alleen al op D-Day. Op het naastgelegen Amerikaans ereveld rusten bijna 10.000 soldaten die hun leven gaven voor de vrede en onze vrijheid. De witte kruizen laten hun naam zien, alsmede hun onderdeel en hun overlijdensdatum. Maar sommige witte kruizen voeren de tekst ‘Here rests in honored glory a comrade in arms known but to God’. Het is mooi en indrukwekkend om te zien maar het is vooral treurig.
Ereveld Omaha Beach
Ook zijn er Duitse erebegraafplaatsen vlak langs de N13, zoals die van La Cambe. Ze ogen nog iets dramatischer dan de geallieerde velden. De gesneuvelden liggen met meerderen in een graf. Her en der op de grond staan donkere, lage kruizen en plaquettes. Maar vooral en in tegenstelling tot de Amerikaanse erevelden worden hier ook de geboortedata getoond, waarmee deze graven iets minder anoniem zijn. De leeftijden van de jongens liegen er niet om: 17 jaar, 18 jaar, 19 jaar. Net als hun tegenstanders zijn ze allen meedogenloos opgeofferd in een zinloze oorlog.
Duits ereveld van La Cambe
In Normandië kom je in aanraking met de duinen, de stranden die bij vloed voor een deel onder water verdwijnen, de rotspartijen, de pittoreske dorpen en de befaamde appelgaarden. Maar je ontkomt er niet aan om in Normandië ook stil te staan bij het oorlogsverleden. Tal van musea nodigen bezoekers uit om zich te verdiepen in wat zich hier bijna 75 jaar geleden heeft afgespeeld. Een indrukwekkend museum is dat van Sainte Mère Eglise. Dit stadje werd als eerste bevrijd op die 6 juni en aan de kerktoren hangt een pop met een parachute. Deze herinnert aan de Amerikaanse parachutist John Steele die hier urenlang machteloos gehangen heeft terwijl de luidende kerkklokken hem langzaamaan doof maakten.
Kerk van Sainte Mère Eglise
Ook Omaha Beach heeft zijn eigen museum, alsmede het verderop gelegen Arromanches. De musea laten voertuigen zien, uniformen, wapens en gebruiksartikelen, en vertonen fascinerende documentairefilms uit die periode. Iedere keer weer kom je er tijd, ogen en oren te kort. In Arromanches werd één van de twee kunstmatige Mulberry havens aangelegd door de geallieerden. Pontons werden toen vanuit Engeland naar de Franse kust gesleept en vormden hier een bescherming voor de bevoorradingsschepen. De pontons liggen er voor een deel nog steeds, ook al bieden ze al lang geen echte beschutting meer langs een kust die nog vaak wordt geteisterd door vernietigende stormen.
Museum Sainte Mère Eglise
In Normandië zijn tientallen musea, groot en klein, die als thema de landingen van 1944 hebben. Hiernaast zijn er tal van militaire begraafplaatsen en bunkercomplexen te zien. Niet al die betonconstructies zijn overigens toegankelijk. Vanuit de Batterie de Longues werd door Duitse artillerie op de geallieerden geschoten. Het is de enige kustbunker waar nog steeds kanonnen staan en ze geven een beklemmende indruk van hoe de aanval verliep.
Mulberry haven
De tragische pagina van toen is heel duidelijk nog niet omgeslagen maar Normandië heeft meer te bieden dan alleen het verleden. De appelcider en de op cognac lijkende calvados, gedestilleerd vanuit cider, zijn plaatselijke dranken die in het hele land en daarbuiten bekend zijn. Meer lokaal wordt de petit vélo geserveerd, een mix van calvados en witte wijn. Door de nabijheid van de zee zullen veel liefhebbers van zeevruchten de verse oesters, jakobsschelpen en zee-oren weten te waarderen, om tenslotte een maal af te sluiten met één van de vele Normandische kazen. Normandië is immers een streek waar geschiedenis, cultuur en gastronomie goed samen gaan. Ook de vele musea met andere thema’s dan de oorlog getuigen daarvan.
Laat de autoroute letterlijk even links liggen en draai de N13 op om dit alles te ontdekken! Normandië en jijzelf verdienen het dat je er wat tijd aan besteedt.
De snelweg A1 van Lille naar Parijs nodigt uit om de afstand met een snelheid van 130 kilometer per uur af te leggen. Het eerst vlakke landschap wordt glooiender en voor je er erg in hebt, ben je aangekomen bij de Boulevard Périphérique. Onderweg, verborgen langs deze oudere snelweg die werd aangelegd in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw, liggen vele pareltjes verscholen. Het zijn schoonheden die je pas ontdekt wanneer je een afslag neemt om daarna in de campagne een kortere of langere rustpauze in te lassen.
Het meertje van Pierrefonds
Vanaf Lille biedt afrit nr 11 (vanuit Parijs nr 9) de kans om een oude schoonheid te ontdekken. Hemelsbreed op zo’n 20 kilometer ten oosten van de snelweg, achter het bos van Compiègne, ligt Pierrefonds. Pierrefonds is een pittoresk dorpje van nog geen 2000 inwoners en is gelegen aan een meertje. Het meer is idyllisch, met terrasjes en restaurants aan de waterkant. Je kunt er zelfs roeibootjes huren om rustig en romantisch rond te dobberen terwijl je een prachtig uitzicht hebt op waar Pierrefonds echt bekend om is: het kasteel van Pierrefonds.
Kasteel Pierrefonds: ideaal om te bezoeken als tussenstop
Le château
Het kasteel van Pierrefonds werd gebouwd aan het eind van de 14e eeuw om vervolgens aan het begin van de 17e eeuw in opdracht van koning Lodewijk XIII grotendeels verwoest te worden. De koning wilde voorkomen dat het als uitvalsbasis zou dienen voor tegenstanders van zijn regime. Twee eeuwen lang raakte het kasteel verder in verval en de ruïnes werden langzamerhand vergeten, totdat Napoleon Bonaparte het opkocht. Zijn neef Napoleon III herstelde het naderhand in oude glorie. Dankzij de architect Viollet-le-Duc herrees het kasteel met behoud van zijn middeleeuwse buitenmuren. Binnen de muren ging de renaissance-stijl overheersen.
Uitzicht op het dorp vanaf de loopbrug
Het château is statig nu, en hoog, en wordt omgeven door acht imposante torens met in hun muren de beelden van onder anderen Alexander de Grote, Koning Arthur, Julius Caesar en de Bijbelse koning David. De ophaalbrug naar de ingang ligt erbij alsof hij ieder moment nog opgehaald kan worden en nadat je door de poort bent gelopen, word je verrast door de rijke architectuur van de binnenplaats. Het is meer paleis dan kasteel. Aan de rechterzijde is een kapel gebouwd en wanneer je de plaats oversteekt naar het standbeeld van Lodewijk I van Orleans op zijn paard en de daarachter gelegen trap, kun je het kasteel van binnen ontdekken.
De binnenplaats
Het kasteel in de huidige staat is nooit bewoond geweest. Tijdens de verbouwingen al werd besloten om het niet in te richten als keizerlijk verblijf maar om er een museum van de middeleeuwen in onder te brengen. Er staan geen dure meubels, de muren zijn niet versierd met goud of marmer en er hangen geen grote meesters aan de wanden. Maar de zalen geven wel een prachtig beeld van hoe dit kasteel had moeten worden: edel maar toch sober. In de kelder staan replica’s van de graven van de heersers van Frankrijk. De originele exemplaren zijn voornamelijk terug te vinden in de kathedraal van Saint-Denis. Deze kelderverzameling die levend wordt gemaakt met muziek, stemmen en beelden geeft een bijzondere en bijna macabere sfeer.
Salle des Preuses
De heersers van Frankrijk
Een uur, twee uur misschien: dat is de tijd die je nodig hebt om in en om het kasteel te lopen. Bij de ingang kun je een Nederlandstalige brochure meekrijgen om niets te missen van de geschiedenis en het erfgoed. Een autoroute maant vaak tot haast, maar die vergeet je helemaal wanneer je de tijd neemt om hier even rond te wandelen en te ontdekken.
Royan van Velse is blogger bij Tussenstop.com. Zijn vrije tijd besteedt hij aan reizen, fotograferen, schrijven, sportduiken en vliegen. Het resultaat van de samenkomst van al deze activiteiten wordt op zijn website Ecritures weergegeven in de vorm van foto’s, verhalen en boeken. Hij is werkzaam als manager inkoop in de Gezondheidszorg.
Onderzoek: humor en gezelligheid bij reispartner meest belangrijk
Arnhem, – Als Nederlanders mogen kiezen dan gaan ze het liefst met Chantal Janzen en Jan Kooijman op autovakantie. Samantha ‘Barbie’ de Jong en Johan Derksen zijn het minst populair om naast te zitten bij een lange autorit. Dat blijkt uit onderzoek van www.Tussenstop.com onder meer dan 1700 Nederlanders.
In het onderzoek werd aan Nederlanders gevraagd naast welke BN’er zij het liefst willen zitten in de auto om op vakantie te gaan. 38% van de ondervraagden koos Chantal Janzen als ideale reispartner. Haar humor en gezelligheid werd het vaakst genoemd als belangrijke reden om voor haar te kiezen. Ook is gevraagd met welke BN’er hij / zij niet op autovakantie zou willen.
Meest populaire BN’ers om samen op autovakantie te gaan
Vrouwen
Chantal Janzen
Geraldine Kemper
Maan
Mannen
Jan Kooijman
Dave Roelvink
Ronnie Flex
Minst populaire BN’ers om samen op autovakantie te gaan
Vrouwen
Samantha ‘Barbie’ de Jong
Patricia Paay
Britt Dekker
Mannen
Johan Derksen
Maarten van Rossum
Gordon
Nederlanders wil reispartner met humor, reiservaring minder belangrijk
In het onderzoek is ook gevraagd wat Nederlanders belangrijk vinden bij een reispartner op een lange autoreis.
1. Samen lachen en plezier maken onderweg
De autoreis is bij veel Nederlanders de start van de vakantie. Humor, gezelligheid en samen genieten van de reis wordt door 62% van de ondervraagden als meest belangrijk ervaren.
2. Geen irritatie bij reispartner
Gedurende een lange autoreis willen Nederlanders zich niet ergeren aan hun reispartner. De meest genoemde ergernis is overmatig praten tijdens de reis.
3. Samen genieten van muziek
Als derde belangrijkste factor is de mogelijkheid om samen met een reispartner te genieten van muziek in de auto.
4. Stressbestendigheid
Nederlanders verwachten dat een reispartner stressbestendig is tijdens een autovakantie. Genoemde voorbeelden zijn lange files of pech onderweg.
5. Reiservaring
De reiservaring van de reispartner wordt aangegeven als minst belangrijk door de ondervraagden.
Het autovakantie onderzoek van Tussenstop.com is gehouden onder 1745 respondenten in mei 2017 via een online enquête.
Noot voor redacties: Over Tussenstop.com
Tussenstop.com is de populairste Nederlandse boekingssite voor overnachtingen onderweg. Op de boekingssite krijgen vakantiegangers gratis reisadvies voor een tussenstop overnachting tijdens een autovakantie in hotels, b&b’s en campings. Jaarlijks maken 200.000 Nederlanders en Belgen gebruik van Tussenstop.com.
Voor meer informatie over het onderzoek en dit bericht:
De befaamde Autoroute du Soleil die ervoor zorgt dat we snel in Zuid-Frankrijk kunnen komen, eindigt bij Marseille. Vanaf daar word je gewiegd door zowel de zon als de Middellandse zee. Via andere snelwegen kun je vervolgens de kust volgen. De A8 en de A57 voeren je naar het oosten, naar de omgeving van het bekende en mondaine Saint-Tropez.
Vooral de ouderen zullen zich het aan zee gelegen Saint-Tropez herinneren als de stad van Brigitte Bardot, de beeldschone actrice uit de jaren 50 en 60. BB, zoals ze liefkozend wordt genoemd, woont er nog steeds en maakt zich al jaar en dag hard voor het welzijn van dieren. De discotheek “Papagayo” biedt nog altijd daverende shows en was vroeger vooral de plek waar je bekende artiesten tegen het lijf kon lopen. In de haven liggen de duurste en grootste jachten waarbij de loopplanken bijna provocerend naar de kade reiken. Hier gaat het erom dat je gezien wordt! Dat laatste kan ook op het oude en rode terras “Sénéquier”, ongetwijfeld de meest bekende bar van het oude vissersstadje. Je hoort er gewoonweg niet bij als je hier niet af en toe neerstrijkt om pal tegenover de luxe jachten wat te drinken terwijl je hoopt dat voorbijgangers naar je kijken.
Sénéquier, op stand
Waar de stad van de jetset helemaal bekend door werd, was door de films met gendarme Ludovic Cruchot, gekleed in zijn beige uniform met zwarte kepie. De rol werd vervuld door de befaamde acteur en komiek Louis de Funès die tussen 1964 en 1982 in zes gendarmefilms speelde. Deze serie kende een waanzinnig populariteit, ook in Nederland. De gendarme beleefde in en rond het stadje de meest hilarische avonturen samen met zijn adjudant en zijn collega’s. Dit ging van de jacht op nudisten tot aan de introductie van de eerste vrouwelijke gendarmes met tussendoor onmogelijke autoritten in een eend samen met een non.
Louis de Funès met de kepie
Het politiekantoor (gendarmerie) dat het middelpunt vormde tijdens de serie staat nog steeds aan het Blanqui pleint en wordt veelvuldig gefotografeerd door de toeristen. Tot in 2003 opereerde de gendarmerie van Saint-Tropez daadwerkelijk vanuit dit pand. Sinds 2016 is binnen de muren het gendarmerie- en filmmuseum van Saint-Tropez gevestigd.
De Gendarmerie van toen
In Frankrijk worden politietaken vervuld door zowel de gendarmerie, de police nationale als de police municipale (gemeentepolitie). Deze laatste categorie heeft de minste bevoegdheden. De gendarmerie vormt een onderdeel van de krijgsmacht en heeft dan ook een militaire structuur. Deze gendarmerie treedt landelijk op en in de wat kleinere gemeentes. De nationale politie vind je terug in grotere steden.
Wat altijd zo’n mooi kenmerk is geweest van zowel politieman als gendarme, is het hoofddeksel. De wat stijf ogende kepie werd halverwege de 19e eeuw geïntroduceerd in het Franse leger. Soldaten van het Vreemdelingenlegioen kregen vervolgens de felbegeerde en wereldbekende witte kepie. Ook de politiemacht, de brandweer, de douane en de boswachters werden uitgerust met dit karakteristieke hoofddeksel.Vooral in het buitenland werd flink gefocust op de kepie en wanneer je in een film deze bijzondere pet zag, wist je dat de drager een Fransman was. Denk bijvoorbeeld aan de politieman uit “Allô allô” of de beelden van de Franse generaal de Gaulle. De gendarme van Saint-Tropez maakte op zijn beurt ook reclame voor de kepie.
Kepie van het Vreemdelingenlegioen
De laatste 30 jaar verdwijnt de traditionele kepie jammer genoeg uit het straatbeeld. De police nationale heeft hem ingeruild voor de platte pet, en bij de gendarmerie dragen alleen de officieren nog een kepie bij hun dagelijks tenue. Onderofficieren dragen hem enkel bij ceremoniële gelegenheden. Andere overheidsdienaars hebben hem ook aan de kapstok gehangen. In het leger wordt de kepie nog gedragen, maar vanzelfsprekend niet onder alle omstandigheden. Een stukje echte Franse traditie gaat enigszins verloren. Ludovic Cruchot of Louis de Funès zouden er niet meer mee rond mogen lopen, zelfs niet in Saint-Tropez.
Jachthaven Saint-Tropez
De films van Louis de Funès in zijn rol van gendarme van Saint-Tropez zijn gelukkig vereeuwigd. Voordat je naar deze prachtige stad in Zuid-Frankrijk afreist, is het beslist aan te bevelen om één of meer delen van deze serie te bekijken. Je ervaart Saint-Tropez vanaf dat moment heel anders en je gaat onbewust letten op de aanwezigheid van gendarmes en kepies. Want ja, je kunt ze nog steeds spotten. Je moet alleen wel een officier tegenkomen.
Naar Saint-Tropez met de auto? Boek hotels onderweg > Royan van Velse is blogger bij Tussenstop.com. Zijn vrije tijd besteedt hij aan reizen, fotograferen, schrijven, sportduiken en vliegen. Het resultaat van de samenkomst van al deze activiteiten wordt op zijn website Ecritures weergegeven in de vorm van foto’s, verhalen en boeken. Hij is werkzaam als manager inkoop in de Gezondheidszorg.
Op zoek naar mooie autovakantie route tip? Van Parijs naar Lyon en van Lyon naar Marseille slingeren de autoroutes A6 en A7 maar liefst 767 kilometer lang naar het zuiden van Frankrijk. Steden, wijngaarden en rivieren gaan aan je voorbij. Deze snelweg die even een onderbreking vindt in de stad 
Nog net in Normandië, vlak voordat je Bretagne binnenrijdt, kondigen de bruine borden langs de weg de
Arnhem, – Als Nederlanders mogen kiezen dan gaan ze het liefst met Chantal Janzen en Jan Kooijman op autovakantie. Samantha ‘Barbie’ de Jong en Johan Derksen zijn het minst populair om naast te zitten bij een lange autorit. Dat blijkt uit onderzoek van 
